UWAGA!
Oferowana książka wydana jest w języku angielskim (niedostępna w polskiej wersji językowej).
Contents
INTRODUCTION
ACKNOWLEDGEMENTS
THE TITANIC STORY
Harland &Wilff's Olypic Class
The Titanic is born
Entry into service
Maiden voyage
ANATOMY OF THE TITANIC
Hull
Framing
Plating
Water ballast
Watertight bulkheads and doors
Superstructure
Expansion joints
Decks
Passenger accommodation
Lifeboats
Davits
Engines
Funnels
Propellers
Rudder and steering engines
Anchors, capstans and windlasses
Electric plant
Refigeration
Olympic Class waterworks
Ventilation
Radio and navigational aids
PROPULSION
Scotch boilers
Raising steam
Inspection, common defects and repairs to Scotch boilers
Main propulsion machinery
Low-pressure exhaust turbine
Condensers
Thrust collars and blocks
Generators
LIFEBOATS
Construction
Inspection
VIEW FROM THE BRIDGE
Control of steering gear
Navigation and wireless equipement
ENGINEER'S VIEV
Management and working of the engines
Managment of boilers
Propellers
Electric light
Fuel consumption
Administrative duties
Hydraulic machinery
Refigerating machinery and cold chambers
Aspects of main engine operation
POSTSCRIPT
The Titanic Rediscovered
APPENDIECES
Appendix 1 Glossary
Appendix 2 Where Titanic-related artefacts can be seen
Appendix 3 Useful Titanic-related contacts
Biography
INDEX
Titanic był jednym z trzech liniowców klasy Olympic. Miał dwie siostrzane jednostki: Olympic i Gigantic (nazwa trzeciego została po katastrofie Titanica zmieniona na mniej pretensjonalną – Britannic).
Koncepcja budowy tej serii statków powstała wiosną 1907 roku podczas spotkania towarzyskiego Bruce’a Ismaya, dyrektora kompanii żeglugowej White Star Line i Williama Jamesa Pirrie, prezesa rady nadzorczej stoczni Harland and Wolff w Belfaście.
Każdy z planowanych trzech statków miał mieć wyporność ok. 45 tys. BRT. Ich silniki miały pozwolić na rozwinięcie prędkości 24 węzłów (44,4 km/h). Miały być więc nieco wolniejsze od konkurencyjnych liniowców linii Cunard jednak nadrabiały to rozmiarami i luksusowym wyposażeniem.
Szczegółowe koncepcje budowy nowych liniowców zaprojektowali architekci Alexander Carlisle, Thomas Andrews i Edward Wilding.
Priorytetem dla budowniczych było zbudowanie statku znacznie przewyższającego konstrukcje konkurencji. Pogodzono się z brakiem możliwości dotrzymania pola w dziedzinie prędkości i tym samym zdobycia Błękitnej Wstęgi Atlantyku.
W tym czasie konkurencyjna linia Cunard miała dwa najbardziej luksusowe, a przy tym i najszybsze statki świata – Lusitanię i Mauretanię.
